नाना रोदुङ्को दुई मुक्तक

(१)

आरक्षको जिम्म लियो अरे शिकारीले

अरबौको दानदिने कुरा गर्छ भिखारीले

काहलीए देविदेवताहरु छिन्न भिन्न हुन्दै 

मठमन्दिरको मूर्तिहरु बेचे पछि पुजारीले !

    (२)

ठिक उस्कै अगाडि भयङ्गकर पहिरो थियो 

 उ पुरिन्दै गर्दाखेरि रमितेहरुको धुइरो थियो 

 कसैले देखेन जहाँ म भोकले ढलिरहेको थिएँ

 हुन सक्छ उनीहरुको आँखामा कुहिरो थियो !!